Kalifarniya - Qar

Мұңға барып, терезесін қақтым, күйе тұра баттым
Қыр ға бар, мұңнан алған жастың, бәрін сырғанаттым

Қас-қабағың мені іздеп неге жаным жыбырлайды
Көз-жанарым әлі байлаулы-байлаулы өзіңе
Тастағаным болсын дедің, енді әнім сыбырлайды - көзіңе

Мұң қабағың суық күнде қалғанда
Жылытатын адамыңды арманда
Дөңгеленген ғаламшардың ішінен мен сені
-Жасаймын қарданда

Өкпелетсем кешір енді өзгерме
Шын бақыт ол бұйырады төзгенге
Таңдағаның ұстай алса қасында
Сол кезде
Сен мені көзге ілме

Тыңдаған ұнайд(ы) маған
Келбетің дымда да қылмайд(ы)
(тап-таза қар)

Ым ға бағынбайтын адам
Бәрі-бір дым ға баағынбайд(ы)